Beatrice Mazzuri: Snows

In Neiges vangt Béatrice Mazzuri het fragiele moment waarop stilte vorm krijgt. Het doek opent zich als een landschap van zwevende witheid, waar het licht met terughoudendheid over het geschilderde oppervlak strijkt. Hier is wit niet leeg: het is materie, herinnering, diepte. Koude tinten, met blauwachtige of asachtige reflecties, verstrengelen zich in een lichte mist, die sneeuw oproept die geruisloos valt, zacht, bijna onwerkelijk. Het werk roept een wereld op die nauwelijks wordt onthuld, waar de contouren in diffuse helderheid verdwijnen. Niets is in steen gebeiteld, alles vervaagt langzaam, als een spoor in verse sneeuw. Neiges nodigt introspectie uit, om te luisteren naar wat stilte te zeggen heeft, om het lichte gewicht van het vluchtige te voelen. Getrouw aan haar aanpak vertegenwoordigt Mazzuri niet: ze suggereert. Het biedt een visie op sneeuw niet als een natuurlijk fenomeen, maar als een innerlijke ervaring. Een gevoelige witheid die het intieme raakt.